هر روز به هم نزدیک می‌شویم ،نزدیک و نزدیک تر
تا جای که چشمان ما حرف دل را خواهد خواند
تا جای که افکار ما با قلب یکی میشود و پلی می‌زند
بین ما و احساسات ما .
به هم نزدیک می‌شویم مثل خورشید به زمین
که بهار را نوید میدهیم به دنیای اطرافمان
مثل راز به نیاز ،مثل ساز به «عاشق» خوش آواز
و دور می‌شویم از هم دور
تا جایی که باد بادک خاطرات ما از آن دور دست‌ها تکان میخورد و
طناب اشتباهات ما آن را به دست ابر‌های سیاه نفرت خواهد سپرد.
فقط بخشش پیشه کن و طالب بخشش باش
که فردا روزی که هوای شهر پاک و آرام بود
روی بیرون آمدن را داشته باشی
نزدیک و دور ،فاصلهٔ این دو با هم به اندازهٔ هیچ است
کدام قلبی آرزوی هوای طوفانی را دارد
ما فقط روز نا مناسبی را برای تفریح انتخاب می‌کنیم
